Emiel van der Beek

Na zijn studie aan de MTS voor mode en kleding in Den Haag vertrok Emiel van der Beek in 1985 naar Parijs om daar te gaan werken als mode-ontwerper/ modelleur. Voor diverse merken ontwierp hij collecties en maakte hij modellen. Maar in dit werk miste hij iets en hij besloot zich toe te leggen op het schilderen (kleding maken is technisch, terwijl schilderen veel directer is.) Zijn media waren olie, acryl en gouache. Eenmaal terug in Nederland startte hij in Den Haag een ontwerpstudio met een eigen label, gericht op mode en design. In 1989 maakte hij vier textielwerken/ collages van beschilderd doek die daarna op de naaimachine in elkaar werden gezet. Dit was de eerste aanzet tot het vrij werken met textiel.

Emiel van der Beek werkt uitsluitend met natuurlijke materialen. Zijn doeken (menging van linnen en katoen) worden meerdere malen opgespannen en bewerkt met een speciale coating, ter bescherming en versteviging van het materiaal (een zelf ontwikkeld procédé). Door het herhalen van het element wordt vanuit elk willekeurig standpunt een compositie, een vorm of een andere inhoud zichtbaar; er volgt een driedimensionaal spel van licht en schaduw. Emiel besteedt veel aandacht aan het ontwerpen van de elementen. Door de vorm, de ritmiek of juist het weglaten hiervan ontstaat er een soort ruimte en harmonie, waarvan hij hoopt dat die bij de toeschouwer een gevoel van rust en balans oproept.